Η
εργατική τάξη και η Αριστερά έχασαν
έναν σπουδαίο αγωνιστή και έναν υπέροχο
άνθρωπο.
Ο Γιάννης μπορεί να έφυγε αλλά η ζωντάνια του, η αποφασιστικότητα του, το βαθύ ενδιαφέρον και η ανησυχία του για τις ανάγκες όλων των καταπιεσμένων και εκμεταλλευομένων αυτού του κόσμου θα συνεχίσουν να μας συντροφεύουν.
Ο
Γιάννης Κωστόπουλος ήταν
Φυσικός, εκπαιδευτικός με
όλη την έννοια της λέξης, για 18 χρόνια
στη Β’ βάθμια εκπαίδευση. Η οργανική
του θέση ήταν στο Γυμνάσιο της Κ. Αχαγιάς,
σε μια ευαίσθητη περιοχή, και
οι μαθητές του έχουν να λένε για τον
ήπιο χαρακτήρα με τον οποίο υπεράσπιζε
μέχρι τέλους τις πιο σθεναρές θέσεις
και απόψεις, με πηγαίο ενδιαφέρον για
τους μαθητές του και προσπαθώντας να
τους δείξει τον δρόμο για μια ζωή
αξιοπρεπή και ευτυχισμένη.
Σπούδασε στο
φυσικομαθηματικό τμήμα του πανεπιστημίου
Κρήτης στο Ηράκλειο. Εκεί εντάχθηκε για
πρώτη φορά στην αριστερά μέσα από τις
γραμμές της ΚΝΕ και το ΚΚΕ. Στις αρχές
της δεκαετίας του ’90 αποχώρησε από το
ΚΚΕ με κριτική για την δεξιά στροφή του
και τις συγκυβερνήσεις Τζανετάκη και
Ζολώτα. Με την πρόσληψή τους ως
εκπαιδευτικός εντάχθηκε συνδικαλιστικά
στις Παρεμβάσεις, συνδικαλιστική
παράταξη δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής
αριστεράς. Η δημιουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
το 2009 τον βρήκε ανένταχτο με ρίζες στην
αντικαπιταλιστική και αντιιμπεριαλιστική
αριστερά.
Αν και πρωτοστάτησε
στους αγώνες του κλάδου του από
την θέση του μαχόμενου δασκάλου και του
συνδικαλιστή βάσης δεν έλειψε από
καμία άλλη μάχη. Πάλεψε ενεργά και
αποφασιστικά ενάντια στα ναρκωτικά
(μέσα στο σχολείο αλλά και σαν εθελοντής
του ΚΕΘΕΑ), ενάντια στο ρατσισμό, τον
φασισμό, τον πόλεμο, μέσα από τις γραμμές
της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΚΕΕΡΦΑ. Η μνήμη
του, για όλους εμάς που βρεθήκαμε μαζί
στον δρόμο, είναι ένας ακόμα λόγος για
να συνεχίσουμε τον αγώνα.
Όσοι βρεθήκαμε μαζί του μέσα στην Δημοτική Κίνηση Ανταρσία στην Πάτρα, ένα εγχείρημα για τη δημιουργία του οποίου έπαιξε καταλυτικό ρόλο ο Γιάννης, θα θυμόμαστε για πάντα την τόλμη του, την επιμονή του να έχουμε στραμμένα τα μάτια μας στον κόσμο που αγωνίζεται, να αφουγκραζόμαστε τις αγωνίες του.
Μα πιο πολύ θα θυμόμαστε την ακλόνητη πίστη στην δυνατότητα να οικοδομηθεί μια άλλη κοινωνία απαλλαγμένη από την βαρβαρότητα αυτής.
Νιώθουμε
περήφανοι που βαδίσαμε μαζί του.
Εκφράζουμε τη
συμπαράσταση και τα θερμά μας συλλυπητήρια
στα παιδιά, την οικογένεια και τους
αμέτρητους φίλους του και υποσχόμαστε
πως θα προσπαθήσουμε με όλες μας τις
δυνάμεις να τιμήσουμε την παρακαταθήκη
του.